I gaer var danskur dagur eftir vinnu hja mer. Jeg akvad ad fagna goda vedrinu og fara nidur a strond. Jamm tessa edal alislensku strond i nagrenninu, Nautholsvikina. Eg smellti mer i pils i donsku fanalitunum (hvitt med raudum blomum) brussadist uti bilskur, nadi i hjolid mitt, hjoladi nidur a bensinstod, pumpadi i dekkin og var tar med komin a fljugandi danska hjolaferd nidur a strond. tar var margt um manninn og dasamleg strandarstemmning. litlir berir rassar voru alsaelir med frelsid. Loksins femgu teir ad hlaupa a heimavelli a solarvorninni einni saman. Alislneskar istrur blegdust uti loftid a heimastrondinni og islenskar utgafur af godu vinkonunum i T.A.T.U. leiddust i gelgjuleik´i fjorubordinu. I tessari dyrd sat eg svolitla stund i pilsinu minu og drakk jogurt ur dos. Jeg var naestum farin ad spjalla vid naerstadda a donsku bara svona til ad lata vita ad tad vaeru danskir dagar hja fleirum en Noatuni, let tad to vera. Tegar sky drog fyrir solu, svona eins og gengur i Froni akvad eg ad hjola heim a leid. Eg settist pent a (hjola)reidskjotan og steig nett og danskt a pedalana. Eg var akaflega vingjarnleg vid alla sem eg maetti a leid minni, eg hef eitthvad smitast af sudraenni hlyju og almennileg heitum suðurevropu i tessari bongiblidu. eg brosti og sa ad tetta ad tessi sudraena veiki var ekki brad smitandi tar sem eg fekk nu ekki alltaf bros til baka, frekar svona undarlegt augna tilit og undrun yfir tessari furdu veru i sandolum, pilsi og tad a hjoli....tessi manneskja hlaut ad vera utlendingur.